Op de ZZR want de BMW heeft nog steeds een lege accu.
Het was vanochtend bijna niet te doen. Al slippend en glijend mijn dorp doorgekomen. Een maal op de grote weg dacht ik nu zal het wel beter gaan. Ja maar niet veel. De snelweg was ook nog niet echt sneeuw vrij en toen later weer de snelweg af werd het weer beroerd. Maar toch voorzichtig met af en toe twee voeten over de grond slepend aangekomen.
Vanmiddag weer naar huis was een makkie. Alleen het laatste stukje in ons dorp was weer glibberen. Maar toch weer netjes thuis gekomen zonder schade........dacht ik. :shock:
Ik parkeer normaal mijn motor in de voortuin. Maar die is een centimeter of 30 hoger dan het straatnineau. Ik heb niet eens geprobeerd om mijn Kawa daar op te rijden want ik weet uit ervaringen van eerdere jaren dat dat niet lukt met die sneeuw. Dus de Kawa maar voor het huis in een parkeervak gezet.
Ik loop richting mijn huis en denk, wat vreemd slipsporen van een auto op de stoep richting mijn tuin. En wat ziet de heg er vreemd uit.

Kijk ik even wat beter en zie tot mijn schrik een groot gat in mijn koffer van de BMW.

Ik was met stomheid geslagen! :shock:
Hebben ze gewoon met een auto mijn tuin ingereden. Over de stoep door de heg zo tegen mijn BMW!

Natuurljik geen briefje of wat dan ook. Ik snel naar binnen om te kijken of ze een briefje in de brievenbus gestopt hebben maar nee, ook niet.
Langzaam werd mijn verbazing verdreven door boosheid. Ik liep naar het raam om nog eens te kijken naar mijn BMW en schrok toen helemaal! :frons: Want dit is wat ik toen zag.


Was mijn motor nog omgevallen ook. Ik liep te briesen en te schelden door het huis en pakte mijn camera om snel foto's te maken voordat het donker was. Toen ik daarmee bezig was kwam de buurvrouw naar buiten. Ze durfde me bijna niet aan te spreken. Zij had het dus gedaan. Ze wilde de auto starten en daarna de ruiten schoonmaken maar ze wist niet dat de auto in de versnelling stond. Door de deur heen starte ze hem en die schoot gelijk naar voren de weg over de stoep opmijn tuin in en tegen mijn motor aan die geljik omviel.
Ik was ineens niet meer boos. De buurvrouw keek zo zielig en voelde zich zo schuldig dat ik medelijden met haar had.
Al met al komt het dus gelukkig toch goed.
Maar het was wel een vreemd. Overleef je zelf zonder schade de gladheid op de motor om dan thuis te zien dat je andere motor de gladheid niet zonder schade is doorgekomen.