Mijn eerste boxer motor.
Deze zat weliswaar in een kanariegele Daf 33, maar ik was jong en hield van dat autootje. Van alles mee gedaan in begin van de 70-er jaren. Op weg naar Spanje in 1974 ben ik het rechterachterwiel nog verloren in de Pyreneeën. Ik herinner me nog het geluid van een laag overvliegende Jumbojet, enorme trillingen in het autootje en hups! geen remmen meer. Daar ga je dan naar beneden, rechts de bergwand en links ging het naar beneden. Juist op het moment dat ik dacht het autootje af proberen te remmen tegen bergwand, sloeg het achterwiel klem in de wielkast. Sta je gelukkig ook weer stil.
Ja, in mijn naïviteit dacht ik wel snel onderdelen te kunnen krijgen voor mijn Dafje, maar naast deze reed er geloof ik nog eentje rond in Barcelona en dat was het. Vandaar ook altijd de belangstelling van de Spanjaarden voor mijn autootje. Het achterwiel had het autootje verlaten, omdat de remtrommel die met spiebanen over de achteras bevestigd was en vastgezet werd door een borgmoer, de spiebanen ervan volkomen rot waren. De borgmoer draaide er gewoon af en los was het achterwiel.
Goed een Spaanse taller (garagist) opgezocht en gevraagd of hij in staat was om de remtrommel op de as vast te lassen. No problemo! Helaas hield deze reparatie het maar 150 km vol en je raadt het al: het geluid van een laag overvliegende Jumbojet ...
Deze keer remde ik eerder dan de remschoentjes de grip op de trommel verloren hadden.
Tsja, ANWB gebeld en na drie weken verveling op de stranden van Barcelona met de nodige dames, arriveerde de onderdelen die ik nodig had om mijn wagentje weer te kunnen repareren. Maar ondertussen had ik een afspraak in Murcia en tegenwoordig bel je elkaar even, maar dat was in die tijd iets lastiger. Wat waren ze blij toen ik arriveerde, ze hadden me al gerekend tot diegenen die de Styx hadden overgestoken. Maar gelukkig was ik arm in die tijd en had ik geen kleingeld bij me.
Op een gegeven moment heb ik na zware regenval, waardoor de straten bezaaid lagen met grind, gruis en zand, de verkeerssituatie onderschat en ben ik tegen een geparkeerde tractor aangereden. Hieronder zie je het jammerlijke resultaat.
Dan komt er een guardia municipal je vertellen dat het in Spanje niet is toegestaan tegen geparkeerde tractoren aan te rijden. Een boete zou mijn deel worden. Na wat heen en weer gepraat ging de guardia overstag toen ik hem vroeg of ik een foto van hem mocht maken met mijn autootje op de achtergrond. Voor in een bekend blad in Nederland! Dat vond de guardia fantastisch en graag poseerde hij voor mijn Dafje. Vervolgens vroeg hij of ik de man die de tractor daar had geparkeerd niet aan wilde klagen, hij mocht daar immers helemaal zijn tractor niet parkeren. Dat hoefde voor mij niet en 's avonds kwam er een man naar mij toe die mij uitvoerig begon te bedanken. Geen idee wat de man bedoelde, tot ik er achter kwam dat de man de eigenaar van de tractor was. Een vriend opgedaan en die avond heerlijke wijn van de tractor eigenaar gedronken.
Je ziet wel aan de foto dat de voorruit in gruzels was. Om nou nog een keer drie weken te wachten op een voorruit, in dit geval op het strand van Almeria, ging mij wat te ver, zodat ik zonder voorruit naar Nederland ben gereden. Wel een bril op, noodzakelijk om je ogen te beschermen tegen insecten en andere rommel. Ja de kwaliteit van auto's was niet zo als deze nu is in Nederland. Op een gegeven moment reed ik ergens bij Clermont-Ferrand toen ik een penetrante brandlucht in mijn autootje rook. Op dat moment zag ik een auto voor mij rijden, waarvan de uitlaat over de weg sleepte en waarvan de vonken van de uitlaat zo door de open voorruit mijn Dafje binnenvlogen. Mijn slaapzak en kleren stonden in de fik. Gestopt, kleren en slaapzak uit de auto gekieperd en kon daarna weer verder rijden met mijn coche.
groet, Henk