Toen ik 16 was, was er maar één motor die in mijn ogen meetelde, als ik op mijn brommertje door het Limburgse land scheurde. (Nou ja, probeerde te scheuren). Dat was de Honda Bol d'or, of desnoods de cbx met 6 pitten. Onbereikbare doelen stellen...
Na een jaar of 5 werken werd mijn derde of vierde motor een cb 900 Bol d'or. Zielsgelukkig was ik ermee, een uit Italië ingevoerde geheel originele Bol uit 1984. Brute kracht, strakke lijnen rijden, een droom die uitkwam. Ik was toen 26. Wat weet je nu als je 26 bent?
Toen ik de 50 naderde, en mijn Bol toch wat rare geluidjes liet horen, de uitlaat (nog de originele zwarte!) begon te roesten en er hier en daar wat lagertjes vervangen moesten worden (het blok had ik al in de jaren 90 eens vervangen na een vastloper) begon ik te twijfelen aan het comfort van mijn Bol. Met een vriend maakte ik wel eens een wat langere proefrit bij de BMW-dealer, en dat rijgevoel sprak toch aan. Vooral die swing in je stuur bij het gasgeven, dat was heel apart.
Toen ik 50 werd, kocht ik een heel oude R1100RT. De ABS functioneerde niet, verlichting was er alleen achter en de banden waren profielloos gereden. handvatverwarming alleen voor de linkerhand en nog wat kleine dingen. Genoeg argumenten om flink af te dingen dus. Uiteindelijk kreeg ik hem mee voor een prijsje dat zelfs ik kon betalen. Bij het repareren bleek bijna alles aan losse stekkertjes te liggen. Er had iemand aan gesleuteld die wat haast had... Alleen voor de ABS moest een nieuwe -vertraagde- aansluitkabel aan worden gelegd. En toen functioneerde die ook weer.
Het belangrijkste is natuurlijk het rijden. Wat ben ik lang stom geweest. Waarom heb ik geen BMW gekocht toen ik 28 was, vraag ik me nu af. Met de Bol ging de Eifel in, met het telefoonnummer van een vriend op zak voor als iemand me ergens moest komen oppikken omdat ik altijd verwachtte dat ik ergens stil zou komen te staan. Nu heb ik een routekaart van de Alpen in mijn bagage. Ik ben om!
