Met een witte helm op, groot licht aan en met een stevig gangetje op de linker weghelft, stoven de auto’s dan naar rechts. Ik had vaak wel een redelijk vrije baan voor me. De windbescherming van een K75 was en is ongekend, al hield het scherm wat hinderlijk op tussen bovenlip en neus. ABS bestond gelukkig nog niet, dat had dit snorgebied - met een keiharde dubbele rand - bij een stevige stop niet overleefd.
Daarna voor de fun een aantal K75 ‘ers /K100’ers in diverse uitvoeringen gehad. De reputatie van de K75 is - achteraf gezien terecht – wijd en zijd bekend. Helaas kreeg ik last van versleten heupen met een bewegingsbeperking, de tank werd ahw te breed. Gelukkig bood een R80 uitkomst en kocht ik er meteen een R100RT bij . De bewegingsbeperking zette verder door waardoor ook de tank van de oude tweekleppers na enige jaren te breed bleek. Het ging erop lijken dat motorrijden definitief tot het verleden behoorde, totdat ik bij toeval op een smalle ééncilinder DR 800 van Suzuki stuitte. Uiteindelijk bleek ook die tank weer te breed te worden.
Er zat niets anders op dan de bron van het ongemak aan te pakken door beide heupen te laten vervangen. Gedurende de revalidatie had ik dan alle tijd om weer BMW ees te bekijken, waar ik wellicht weer op zou kunnen zitten? Dat werd een mooi target om de revalidatie door te komen.
Veel zoeken en gerichte tips uit de motoromgeving leidden tot vele motoren. Met de mooie loop van de R80 nog in het achterhoofd, liep ik tegen een nagenoeg in nieuwstaat verkerende lichtgroene 18 jaar jonge R850RT aan, nb in de kelder van een BMW dealer, met slechts 33k op de teller. Wat een verschil met die oude tweekleppers! De 850 loopt zijdezacht, heeft geen last van ruckelfahren en heeft met 73 pk voor mijn doelen meer dan voldoende vermogen.
Voorlopig kan ik weer vooruit!
