Zo ben je er en zo (bijna) niet meer

[han62]

Ik was eerst niet van plan om het op het Forum te zetten, maar toen ik het stukje las van 2 maanden rijbewijs kwijt dacht ik ach het kan altijd nog slechter/beter.

hieronder mijn verhaal. en dit is allemaal een week geleden.
Afgelopen maandag ca 19.30 zat ik achter mijn laptopje en zat te surfen op de verschillende Forums. toen kwam het nieuws op de TV dus ik ga op de bank zitten en trek mijn schoenen uit om met de benen languit op de bak te zitten/liggen. Ik voelde me een beetje vreemd en trok mijn schoenen weer aan en op dat moment kreeg ik een hevige pijn in de borst en in beide armen. Ik roep naar Rietje je moet bellen want het gaat niet goed. Die kijkt op vanachter haar PC en denkt wat gaat er niet goed?
Ik zeg het nog een keer en toen zag en begreep ze wel dat het echt niet goed was. Telefoonnummer zoeken van de dokterspost, Ja nu weten we wel dat je 112 moet bellen maar daar sta je niet bij stil.
Afijn na enige tijd komen er in mijn beleving 2 verplegers maar achteraf blijkt 1 van hen een arts te zijn en ik krijg gelijk zuurstof en een spray onder de tong en een injectie. Hij scheert wat plekken op mijn borst en plakt er wat plakkers op.
Ca 10 min later komt de ambulance en men vraagt hoe ie het nu nou de pijn is wat afgenomen. Oké zegt de verantwoordelijke dan gaan we naar Weert dan kunt u aan de hartbewaking en mocht he nodig zijn in een later stadium naar Eindhoven voor dotteren of een operatie.
Onderweg in de zieken auto naar Weert kreeg ik het steeds slechter en ik zeg tegen de gene die naast me zat het gaat niet goed we moeten door. Hij zegt ja ik zie het hier ook op mijn monitor en een spray en injectie gaven geen resultaat meer. Toen kwam het gas er op en met loeiende sirene naar Eindhoven.
Het was geen comfortabele maar wel een nuttige rit bleek achteraf. Daar aangekomen lig je op een operatietafel aansluitingen voor de infuus had de mobiele arts al thuis ingebracht, hij zei daar hebben we misschien later gemak van. Op de monitoren zag ik ook dat het goed mis was. Er was een splitsing volledig geblokkeerd en op een paar andere plaatsen zat een hoofdader ook bijna dicht de verstopte splitsing zorgde voor grote spanning bij de artsen terwijl ik daar lag werd er besproken wat doen we als we die verstopping niet direct open krijgen dan is de kans dat ie de nacht overleefd minimaal en gaat het goed en de draad gaat de verkeerde richting uit dan valt de helft van je functies uit. Maar als je daar ligt is dat toch wel heel onwerkelijk je weet dat het een kwestie minuten/uren kan zijn.
1 van de artsen stond klaar met de draad die was ingebracht via de lies daar voel je niks van je ziet de draad wel steeds verder naar binnen gaan, op het teken stoppen of doorgaan en zonder dat ik het in de gaten had hebben ze de draad doorgedrukt en het lukt er was een opening.
Toen met een noodgang naar een andere operatiekamer voor een aantal bijpassen. Wat nog vooraf ging aan de beslissing van de cardioloog was mijn dochter de arts zei ja uw man heeft weinig kans en hij is al oud waarop onze dochter zowat ontplofde en zei mijn vader is niet oud jawel zegt de dokter 63 is oud niks oud zegt ze mijn vader doet alles kan alles en is niet oud. De dokter was wijs en reageerde ja voor uw vader is dat niet oud maar we krijgen ook patiënten van 20 en dit dat opzicht is 63 oud.
Om een lang verhaal nog langer te maken, ca 3.00 dinsdagmorgen kwam ik op wat ze vroeger de IC noemde nu schijnt dat iets van Hy Care te heten. Er werd tegen de familie gezegd als ik de 1e 24 uur zou doorkomen dan had ik een goede kans op herstel.
En toen Dinsdag begon eigenlijk het positieve ik scheen al vrij snel wakker te willen worden maar ik werd toen extra in slaap gehouden omdat ik te veel bewoog.
Woensdag zat ik nog wel aan allerlei touwjes infuzen vast maar ik voelde me eigenlijk toch wel goed. Aan mijn been waar ze stuk ader van ca 40 cm hadden uitgehaald voelde ik niets dus ik zeg tegen Rietje ze hebben aan mijn been niks gedaan he , Ja hoor dat heb ik gezien die zit in verband, en ik bleek een soort van ritssluiting in het midden van de borstkas te hebben.
Woensdagmiddag wilde ik er uit maar dat mocht niet, maar toen donderdag om 8.30 de zaalarts kwam eb vroeg hoe gaat het ik zeg geweldig keek die heel verbaasd na zo’n operatie hij zegt u durft het bed nog niet uit he, ik zeg waaat ik wilde er vannacht al uit maar dat mocht niet, van wie niet van een of andere tr…. Nou zegt die zaalarts wij stimulieren het juist altijd als iemand er uit wil dat is een goed teken.
Komt er een zustertje ik kom u wassen nou dat hoeft toch zeker niet op bed dat kan ik zelf wel in de badkamer. Nou als u dat aandurft maar ik blijf er wel bij, ik zeg je doet maar. Uiteindelijk heeft ze toch mijn rug gewassen omdat dat nog een beetje lastig was en zij was er toch.
In de loop van de dag ging het steeds beter en ik denk wat moet ik hier ik wil naar huis. Maar dat vonden ze toch wat erg vroeg dus mede doordat er donderdag in Weert nog geen plaats was vrijdag naar Weert.
De cardioloog van Weert kwam naar me toe en feliciteerde me en zei dit is echt een wonder want ook alle testen en waarden waren positief. Door de infuzen was ik in die paar dagen 7 kg bijgekomen (vocht)
Maar die ben ik nu al weer kwijt. Hij wilde me toch nog een dag daar houden omdat ze zeiden er kan een terugslag komen maar zaterdag zag ie wel in ik hoor hier niet ik hoor thuis. Zondag om 10.00 nog op de kamer ontbeten we hadden een leuke groep en hebben veel lol gehad. Het was een drukke tijd wassen ontbijten dokter komt langs hoe is het omdat het zo saai werd zei ik maar vreselijk ik ben zo ziek maar ja dat kon ik niet volhouden na ontbijt een potje met smarties dan een beetje buurten dan weer lunchen dan bezoek, was bezoek weg dan weer avondeten dan weer bezoek nog wat kletsen, tv kijken slapen en weer van voor af aan.
Op mijn vraag hoe is het mogelijk dat ik zo snel herstel zei men dat komt door uw conditie u doet zeker veel aan sport. Nou ik kijk altijd naar sportprogramma’s maar verder gaat dat echt niet.
Ik voel me nog steeds geweldig alsof er niets is gebeurd. Al realiseer je, je natuurlijk wel dat het heel anders had kunnen aflopen.
Afgelopen zaterdag was ik nog bij Motoport voor de nieuwe RT en had het er met de verkoper over ik zal wel niet zo veel nieuwe motoren kunnen kopen want je weet nooit tot welke leeftijd etc, waarop hij vraagt hoe oud ben je dan OH pas 64 ik ken er wel van 80 ja ik ook wel maar die groep is toch wat kleiner. Hoe vreemd dat het 2 dagen later afgelopen had kunnen zijn.
Als we eerst naar Weert waren gegaan voor onderzoek had ik het met zekerheid niet gehaald.
Ik mag nu ca 4 weken niet auto of motorrijden. Ik denk dat ik dat lichamelijk wel eerder aan kan maar de bijwerking van de medicijnen gooien nu even roet in het eten maar dat schijnt ook over te gaan dus daar reken ik op.
En ik heb net de Wunderlich valbeugels op de 1200 gemonteerd en een setje extra schijnwerpertjes en nog niet eens mee gereden dat kan toch zeker niet. En dan had ik een paar weken terug net een andere auto met allerhande opties gekocht en daar nog geen 1000 km mee gereden dat zou toch niet eerlijk zijn geweest vind ik.
Waarom ik dit verhaal/beleving schrijf is dan ben je het ook in 1 keer kwijt en het geeft wellicht een ander weer een hart onder de riem. Er lag bv in Weert een oudere ( ja echt wel) mevrouw en die was vreselijk bezorgd maar dan wees het verplegend personeel en de cardioloog naar mij en zei u ziet het komt allemaal goed. Heb ik er wat van geleerd ja eigenlijk wat altijd al os motto is/was stel niks uit wat je wilt )mits het kan en verantwoord is) ons later is nu geniet zolang het kan en hoeveel dagen ik er bij heb gekregen of krijg dat weet ik niet maar voor mij tellen ze in ieder geval nu dubbel.
Met vr gr
Han

[Wally 42]

Hoi Han,

Heb met verwondering je verhaal gelezen en kan me zeer vinden in je statement van stel niks uit wat je wilt mits het kan en verantwoord is.
Heb dit alles ook een keer meegemaakt tot aan de ziekenhuisopname aan toe er was gelukkig niks aan de hand maar het verandert je kijk op het leven enorm.
Ik wens je veel sterkte de komende tijd en hoop dat je gauw weer mag genieten van het leven he is te mooi om er nu al tussen uit te stappen.
Peter

[sanderh]

Han,

Dat is toch wel een van de heftigste dingen die je kan meemaken, en gelukkig toch op tijd aangevoeld en de juiste beslissing genomen voor zover je dat in de hand hebt .
Dit brengt ons weer even met beide voeten op de aarde en hoe relatief alles is. Waar maken we ons af en toe allemaal wel niet druk om. Gezondheid dat is belangrijk.
Wel supersterk van je dat er zo snel al op deze manier over praat/schrijft. Ik denk ook wel dat dat het beste is en je daardoor het snelst er weer overheen bent.
Enne 63 (inmiddels 64 begreep ik , gefeliciteerd nog) is niet oud hoor. Ik ben het met je eens dat je maar een keer leeft en ervan moet genieten, en vanaf die leeftijd krijg je er vaak nog wat extra tijd voor om dat te doen ook nog.

Heb je er verder niets aan over gehouden? ik hoop het niet.
Nou ja die 4 weekjes overleef je ook wel weer en achteraf is dat zo voorbij en tegen die tijd is het weer waarschijnlijk ook wat beter.
Beterschap gewenst en ik hoop dat je de 80 haalt op 2 wielen en 2 cilinders

[peijsj]

Nou Han,

Wat een verhaal. Zo heb je net een nieuwe auto en kijk je naar een evt. nieuwe motor en een paar dagen later zou je niet meer zijn.
Goed dat het uiteindelijk is afgelopen zoals het is afgelopen. Lijkt allemaal prima te gaan en we zien je gelukkig toch op het treffen ? Moet kunnen als ik het zo lees nietwaar.
Dat verhaal van jouw leeftijd klink mij idioot. Natuurlijk, afgezet tegen 20 is 64 niet piepjong maar om dat nu oud te noemen.....
Ik hoop dat jouw herstel verloopt zoals ingeschat en dan kun je weer jaren mee...op de motor en in de auto en.....

Veel succes gewenst

Groet
Jan

[Matti]

Hoi Han,

wat een horror verhaal (1e gedeelte).
en fijn dat het inmiddels beter met je gaat.

goed herstel gewenst en nog heeeeeel veel ontspannende kilometers op de RT!

groetjes,

Matti.

ps ga zo door met het bekijken van sport :lol:

[BeemerBert]

Hallo Han,

Wat een verhaal zeg, om stil van te worden.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, heb het zelf een jaar of 8 geleden met mijn vader meegemaakt ( toen 70 ) was erbij toen hij helemaal wegviel op de ic en er gereanimeerd moest worden. Mijn Pa kreeg 5 bypassen en loopt nog steeds rond

Ik wens je een heel spoedig herstel, en hoop dat het over 4 weken Lente is zodat je ( en wij ook ) lekker op de brommer kunt stapppen.

Zorg maar dat je er snel bovenop komt, en sterkte voor de komende weken.

Bert

[Noortukker]

Hoi Han,

Wat een verhaal man.
Maar gelukkig kan je het nog opschrijven en de reacties lezen.
1 verkeerde beslissing van het ambulance personeel of de artsen en dan was het afgelopen geweest
Dus namens het forum een grote pluim voor hun en fantastisch dat je er nog bent.

groet,
André

[Stingray]

Beterschap en een snel herstel toegewenst..

CARPE DIEM!

[Paul cr]

ppfff wat een verhaal zeg !
Heel veel sterkte en een goed herstel toegewenst. Ik waardeer het dat je dit met ons hier op dit forum wil delen.

[pvhal]

Han dat is een geluk bij een ongeluk!
Gelukkig kun je het nog navertellen en zoals gezged het motto is het levende bewijs!
Goed herstel en veilige km's
Paul :-)

[HVEI]

Ik ben onder de indruk van je verhaal Han. Wat je zomaar kan overkomen, zonder tekenen vooraf...
Je hoort wel vaker dat iemand van het ene moment op het andere iets noodlottigs treft. En dat gebeurt dan altijd bij een ander.

Het verhaal van jou zet me weer met beide benen op de grond. iedereen mag zich gelukkig prijzen als je dagen in goede gezondheid voortgaan.
Het kan snel anders zijn.

Dankje voor je verhaal. Ik vind het heel bijzonder van je dat je dit met ons allemaal wilt delen.

en...

In april RT Treffen we elkaar!!

Groet,

Huub

[EuropeRider]

Tjemig, geen woorden voor.

Nina en ik geven tegenwoordig een stuk makkellijker ons geld uit, gaan soms zomaar ergens heen en veel vaker naar Frankrijk.

Oh ja, nu weet ik weer waarom...... :lol:

Han, ik ben reuzeblij dat het allemaal zo is afgelopen. Ga maar zo gauw mogelijk verder met genieten nu het allemaal nog kan !!! Ná ons de zondvloed ! :)

[Ralph Romein]

Hallo Han,

Wat een verhaal Han, zou bijna zeggen "gefeliciteerd met het behaalde succes" want je bent er goed vanaf gekomen. Ik wens je gezondheid toe en ik begrijp dat je een laptop bij de hand hebt

Gr, Ralph

[**AC**]

Onwijs goed om te horen dat het uiteindelijk erg positief is afgelopen!
Nog ff volhouden en je kan weer op de RT

En inderdaad genieten van de dingen zolang het nog kan is ook mijn motto!

Gr. Milan

[Gert]

Hoi Han,
Van harte beterschap gewenst man.
Ik kreeg zelf pijn in de borst bij het lezen van je verhaal. Heb zelf eens last gehad van hartritmestoornissen en neem er dagelijks medicamenten voor. Ik vrees dat mijn beurt ook nog wel eens komt. Mijn vader heeft net hetzelfde als jij voorgehad en nog op dezelfde leeftijd ook. Hij heeft destijds 3 overbruggingen gehad. Inmiddels is hij 80 jaar geworden en nog zo vief als een wild konijn :-). Mocht hij ooit een motard geweest zijn, hij zou zeker nog rijden. Dus, kop op man. Binnenkort ben je weer aan't rijden.
Groetjes
Gert

[vioma]

Beterschap Han ik hoop dat je snel weer op de RT rijdt
Peter

[JOS WRSM]

Mede namens alle trouwe forumleden hebben Walter en ik Han een bloemetje gestuurd . . . .



en we hopen dat hij snel weer op de been is.

Jos

[Wildripper]

Hoi Han,

Dat is een heftig verhaal zeg. Respect dat je ons zo een inkijk in het gebeuren mochten hebben.

Uiteraard van harte herstel toegewenst.

Jouw verhaal laat ook weer zien hoe fragiel ons bestaan is.

Daarom, laten we genieten zolang het kan. En hopen dat je snel met je auto en motor weer op pad kan.

[HansD]

Hoi Han,
Ik ben rotgeschrokken van je verhaal. Goed dat je dat zo van je afschrijft. Ongelooflijk hoe jij hersteld - dat is een klein wonder.
Ik duim voor je dat je snel weer kan rijden.

Ik neem aan dat dit je wel verandert heeft !?

groeten en beterschap,
Hans

[bertus]

Han gefeliciteerd dat je nog onder ons ben.
Straks weer heerlijk rijden.
Ik hoop dit jaar 71 te worden voel kerngezond en rij zo'n 15.000 per jaar en dat wil ik nog lang zo houden.
Zo zie dat we maar weer dat ze onverwachts op je schouder kunnen tikken
Ik wens je het allerbeste en uiteraard nog heel veel motorjaren toe.

Groeten Bertus.

[Henk]

Beste Han,

Wat een verhaal man!
Gelukkig dat je weer aan de beterende hand bent, ik wens je nog vele gezonde motorjaren.

met vriendelijke groet,
Henk

[Jempy]

Ook ik heb je verhaal gelezen, en ja... het stemt tot nadenken.
Ik vermoed wel dat je met je positieve kijk het genezingsproces een handje helpt.

Han, we kennen elkaar niet, maar toch wens ik je veel sterkte en beterschap.
Mogelijks zullen we ooit naar elkaar de hand opsteken tijdens het kruisen op de baan.
Mogelijks een "goeden dag" op het één of ander terras. En misschien komen we daar nog tot een gesprek.
Een spoedig herstel en...

Tot in den draai.

[maRTin]

Ha Han,

Tsjonge, wat een verhaal.
Ik weet niet hoe jij het ervaart, maar toen ik een paar weken terug mijn verhaal op het forum zette,2 maanden rijbewijs kwijt, was dat van je afschrijven eigenlijk een soort van opluchting.
En als je dan van veel, meestal onbekende mensen , fijne, bemoedigende, "kop op" reacties krijgt, voel je je al een stuk beter.
Toen ik 2 jaar terug mijn 1e zware infarct kreeg, waar helaas alle ellende die ik nu heb een direkt gevolg van is, Heeft het ziekenhuis mij een revalidatie programma aangeboden.
Fitness,gesprekken met psygoloog, en dat soort dingen.
Ik heb dit als bijzonder positief ervaren. Als ze het jou aanbieden, altijd doen !

Ik wens je voorspoedig herstel, Martin

[han62]

hallo Allemaal,

Ik heb even gewacht met een reactie op alle hartverwarmende berichtjes. mijn bedoeling was enkel om duidelijk te maken dat je, je pas echt zorgen/druk moet maken op het moment dat het zover is. Want heel vaak loopt het anders dan je denkt/hoopt.

in dit geval had het slechter af kunnen lopen als ik niet bij de wekker was gebleven en de regie toch enigszins in handen te houden . en dan doel ik op de rit. Ik wordt regelamtig gebeld die mensen hebben ook wat gehoord en denken ik zal Rietje eens bellen hoe het nu met Han is en met haar gaat. Ik heb nu een paar keer gehad als ik dan de telefoon opneem en ik zeg met Han dan blijft het stil ze schrikken zich rot.

En nu hoor ik ook dat het met Rietje die nacht niet goed is gegaan. zij beloot om achter de zieken auto te rijden en niet in de auto dat was makkelijker (dus niet nooit doen) en op mijn verzoek zouden we kinderen bellen als we meer wisten. Het leek immers wat beter te gaan. geen paniek weet je wel. maar toen de ambulance er ineens met leoiende sirene vandoor ging en Rietje wilde volgen werkt dan natuurlijk niet voor de ambulance ging men opzij maar voor haar voegde men weer naar links. en mede doordat het bij Einhoven allemaal op de schop ligt nieuwe wegen/omleidingen heeft ze meer dan 2.5 uur gedaan en rondgereden voor dat ze toch onze dochter en schoonzoon bereikte die zijn naar haar toe gereden Rietje heeft haar auto laten staan en toen gezamelijk naar het ziekenhuis.
En ik lag daar maar en te zeggen mijn vrouw moet er zijn want die reed achter de ambulance. goed dat ik dat toen niet geweten heb want nu krijg ik er nog pijn van op plaatsen waar ik dat na de operatie niet heb gehad. Ging het met mij goed had het met haar slecht af kunnen lopen.

Maar goed ook dat is goed afgelopen meer goed nieuws zal er dit jaar wel niet meer inzitten want eens is je krediet op. alhoewel ik er niks op tegen heb om de postcode loterij te winnen. al heb je daar geen ene Moer aan als je daar ligt te wachten op de dingen die komen gaan.

Met vr gr
han

[Hub]

Hallo Han,

Wat een verhaal, om stil van te worden.
Ik hoop van ganser harte dat je snel weer de oude zal zijn en tenminste tot je 80 ste mag genieten van je Beemer .
Laat nu die lente maar komen.

Vriendelijke motorgroeten en beterschap,
Hub

[Dingelbert]

Beste Han,
Ik wil niet in herhaling vallen (goed dat je je verhaal hier nog kan vertellen), dus meer even een perspectief .... het dooit !!!! Je kan weer bijna !

Word weer helemaal beter!
Peter