Gisteren tegen de avond teruggekomen van een 9-daaagse tocht naar en door de Pyreneeën.
Normaal rijden we met z'n zessen (USA, Schotland), maar nu besloten we om met z'n 2-en "even" de broer van mijn maat in Pau op te gaan zoeken. Het zou een tocht "binnendoor" worden: op zoek naar mooie verhalen en interessante plekken. Voor kenners: een soort "bende van Wim-tocht". Goed voorbereid met een roadbook van meer dan 50 pagina's (vol met mooie verhalen over plekken onderweg), werd het startsein gegeven op vrijdag 11 september 's ochtends om 05.00 uur.
Eerst wat kilometers maken om mijn 1150 RT en de (schrik niet) 6-cilinder Honda Valkyrie van mijn maat warm te laten worden, maar achter Nancy werd de snelweg definitief verlaten.
De dagen die daarna volgden waren te indrukwekkend om hier even te beschrijven. We zagen de nauwelijks als zodanig te herkennen bron van de rivier de Maas, het kasteel van de legendarische broederschap La Confrérie des Chevaliers du Tastevin, we liepen door de wijngaard van de duurtse wijn ter wereld (Romanée Conti), we zongen het Ajax-clublied in St. Etienne (waar PSV ooit met 6-0 verloor, vandaar), we zagen in St. Flour de prachtige brug van Eiffel, we kregen medelijden met de pelgrims toen we een deel van een van de routes naar Santiago de Compostella reden, we zagen op de col du portet d'Aspet het monument ter nagedachtenis aan tour-renner Fabio Casartelli, we beklommen geitenpassen nauwelijks breed genoeg voor beide motoren en verbaasde jagers achterlatend, we vonden de smidse waar Eugene Christophe in 1913 z'n voorvork laste toen die brak tijdens de afdaling van de Tourmalet, wíj deden het iets rustiger aan op die Tourmalet, we beklommen de Solours en de Aubisque, verdwaalden in Lourdes en genoten van de vijfde dag, de rustdag in Pau. Maar toen weer terug, langs de 6000 duiventillen van Gers, door de Perigord (even bij het voormalige kasteel van Josephine Baker langs) naar het truffelmuseum in Sorges, daarna door de verleidingen van de foie gras in Thiviers en de wandelende Limousin-biefstukken uiteindelijk terechtkomend in de wijngaarden van Sancerre, vrolijk zwaaiend naar de overkant van de Loire, waar de duurdere Pouilly Fumé z'n geboorte vindt. Verder richting Bar le Duc via de geweldig mooie champagneroute (aanrader), waar de oogst in volle gang was. En daarna de indrukwekkende voie sacree naar Verdun, met uiteraard bezoek aan het Ossuari. Het besef van 263000 doden en 492000 gewonden maaktezelfs de luidruchtige Valkyrie even stil. Via een smokkelweg die alleen voor wandelaars (achter elkaar lopend) bedoeld was naar België en gezien dat Godfried van Bouillon aardig, maar troosteloos woonde.
Na ruim 3500 kilometers - en ze waren het allemaal waard - gisteren aan het eind van de dag de motoren - flink vuil - na een geweldige rit (met maar één dag vochtigheid) geparkeerd...
de voorbereiding voor 2011 (weer USA) kan beginnen.
Peter
http://www.mijnalbum.nl/Album=7HBZ4DZM
Gelukkig zijn de engelse wat rustiger en geduldiger voor buitenlands kentekenplaatjes. Ook moet ik zeggen dat mijn motor ervaring is opgedaan in de noorderlijke gebieden rondom de Lakes en Dales. Daar is het veel minder bevolkt en meer verkeer vriendelijk dan rondom London. Ik zit bij de BMW UK forum en zelfs klagen de engelsen over de verkeers pandemonium in en romdom London. Taxi's, bussen, voetgangers, fietsers en verdwaalde toeristen kunnen in bepaalde wijken op bepaalde tijden tot chaos leiden. Wees extra extra voorzichtig en pas op met foto's van de hip tijdens de spits 
