waar ik een midweek met mijn motorclubje alle D-day hoogtepunten zou ontdekken. Was enorm indrukwekkend, maar ook een supergezellige week. Toch was het goed om weer alleen verder te reizen. Vanuit Normandië via Le Mans en door de Morvan richting Zuid-Frankrijk waar ik het idee had om over de Col de la Bonette (de hoogst berijdbare bergpas van Europa) Italië in te rijden. Helaas gooide het weer roet in het eten: de Bonette was dicht... dan maar een andere route, over de snelweg. Die bleek op een zeker punt afgesloten te zijn, en de omleiding stond op z'n typisch Frans aangegeven: niet. Uiteindelijk met zwaar bepakte motor over de Col de Cenis gekomen in beroerde omstandigheden: koud (5 graden), regen, en in de afdaling dikke mist (lees: de wolken) met soms minder dan tien meter zicht. Dat was niet echt fijn. Maar eenmaal in Italië bleek dat het allemaal nog erger kon... Bij Turijn heb ik een enorme wolkbreuk gehad. Stoppen had geen zin, er viel nergens te schuilen. Op een zeker moment zag ik in een vluchthaven twee auto's die bijna tot hun wielassen in het water stonden. Nou was dat wel op een laag punt van de weg, maar het geeft wel aan hoeveel water er viel.Uiteindelijk onder Milaan door bij het zuidelijke puntje van het Garda-meer terechtgekomen en daar in een hotelletje overnacht. De volgende dag door naar Vilpiano in de Italiaanse Dolomieten en daar ben ik tenslotte 8 dagen zoet geweest. Natuurlijk de Stelvio en de Pordoi overgestoken, maar ook de Gampenpas, Jaufenpas, Penserjoch, Mendolapas, Passo di Giau, Karerpas, Fedaiapas en de Falzaregopas. En dat bijna allemaal onder perfecte omstandigheden. Alleen op de Stelvio sneeuwde het lichtjes
en op de Pordoi regende het.Waren er ook minpuntjes? Jazeker: de Garmin stuurde me soms de vreemdste weggetjes in, tot zelfs een zandpad in een bos. Ook stuurde hij me naar winkels op plaatsen die daar helemaal niet waren. Voor de rest een fantastische vakantie gehad. Totaal ruim 7300 km gereden en daarbij bijna alle weertypen gehad: van sneeuw op de Stelvio tot een hittegolf.
Nu rest alleen nog de verwerking van alle foto's (bijna 700!) en filmpjes. Dat is een mooi winterprojectje
) en in de tanktas voor een iets betere gewichtsverdeling toilettas, fotoapparatuur en wegenkaarten. Ik had het allemaal wel aardig verdeeld, maar merkte toch wel - zeker bij bergop rijden met volle bepakking (op de Col de Cenis) - dat 'ie aardig wat gewicht op de achterkant had hangen. Een volgende keer denk ik dat ik de topkoffer vervang door een roltas, dat scheelt al heel wat gewicht.
![[groet]](./images/smilies/motorgroet1.jpg "motorgroet"){kind=small}
