Peak / Walesreis in Engeland
Geplaatst: 21 jun 2010, 18:21
Van 12 juni tot 20 juni heb ik samen met mijn echtgenoot Diny een motorreis gemaakt door het Peakdistrict en Wales in Engeland georganiseerd door motorreisbureau Motoerit van Ludo Sidler en Bertus Busreizen, ja van Bertus. Bijzonder aan deze reis is dat het een gecombineerde Motor/Busreis is. Dat houdt in dat een touringcar nagenoeg dezelfde route rijdt als de deelnemende motorrijders en dat betekend dat een eventuele partner die niet op de motor kan of wil dezelfde vakantie meemaakt, in mijn geval is dat mijn echtgenoot Diny ook zij vind dit een perfecte oplossing, Motoerit moet onderhand een bekende zijn in motorreisland. Vertrekken we uit Europoort met P&O naar Hull waar de “Pride of Hull” ligt al te wachten. Aan boord gaan en de motor vast zetten is altijd een serieuze zaak en ik krijg dan ook prompt woorden met de deksteward. Ik heb slechte ervaring met overvaren op dergelijke schepen, dus ik wil de RT op mijn manier vastzetten en onder geen voorwaarde zoals hij dat wil. Ik houd voet bij stuk en hij geeft uiteindelijk toe. De RT komt op de middenbok te staan, de steward wil dat de jiffy word gebruikt met een spanband over de buddyseat, maar ik wil spanbanden aan de voorvorkpoten en een band die de middenbok strak houdt met het voorwiel. Zo kan hij niet omvallen en op de terugreis heeft dat zijn nut bewezen. Ik heb ernstige bezwaren over zijn manier, ten eerste heb ik een verwarmde buddyseat en dus lopen er kwetsbare elektriciteitsdraden door, ten tweede is een band over de buddy niet onder alle omstandigheden stevig en als er ruimte ontstaat gaat de motor licht dansen en dondert uiteindelijk om. Ik raad iedereen aan “neem je eigen spanbanden mee” 3 is zat en hij staat gegarandeerd vast.
De reis naar Hull speelt zich af in de nachturen en aangezien het rustig weer is slapen we en komen uitgerust in Engeland aan. Controle van papieren en dergelijke is snel gedaan en we kunnen aan de reis beginnen. We, dat zijn twee reisgenoten Jan en Els op een Yamaha FJR 1300AS, IJsbrand en Dea met een BMW GS. Els de hele reis achterop bij Jan, Dea die wacht het weer af en gaat dan bij droog weer bij IJsbrand achterop en natuurlijk onze onvolprezen toergids Rob ook op een BMW GS, de voorrijder van Motoerit. Verplichtingen zijn er niet maar we besluiten om gezamenlijk de eerste tocht te maken naar het hotel zodat we onder begeleiding even aan het links rijden kunnen wennen. Je weet maar nooit. Dat Dea een goede keus heeft gemaakt blijkt aan het eind van de eerste dag, toen viel er een regenbui die zijn weerga niet had maar het was de enigste bui van de hele week dus we mochten niet klagen. Per dag zijn er routes gemaakt van ongeveer 200 km over de meest interessante wegen, hellingen van 21% hebben we genomen. Je komt dan op wegen die normaal niet worden opgenomen en uitzichten op het landschap bieden die adembenemend zijn. De door Kenny geplaatste nieuw veren op de RT kwamen hier uitstekend van pas. De hotels die Motoerit gebruikt tijdens haar reizen zijn zonder uitzondering van goede klasse en heb je er niets te klagen. Mooie kamers met vriendelijke en behulpzaam personeel maken het verblijf erg aangenaam om van de voorgeschotelde spijzen maar te zwijgen.
Peak-district en Wales zijn bij velen van ons goed bekend, het is er heerlijk rijden met veel bezienswaardigheden met mooie wegen, wel is er heel veel controle op je snelheid. Soms heb je pech en ligt er een berg grind vanwege werkzaamheden aan de weg, dat betekent extra goed opletten. Maar we zijn zonder ongevallen en maar 1x omvallen (ik heb weer een paar krasjes extra op de kofferdeksel) pech heeft niemand gehad. We hebben veel bezienswaardigheden bezocht zodat we met recht kunnen zeggen “we hebben cultuur gesnoven” en zoals bekend is dat er genoeg in Engeland. Bijvoorbeeld die garagehouder die niet alleen een paar prachtige oldtimers in zijn garage heeft staan maar ook een compleet automatisch orkest inclusief het enigste automatische drumstel in de wereld, verbazing wekkend om te zien hoe een accordeon hoog aan de muur hangend met het orkest meespeelt en er wordt tijdens bruiloften en partijen druk gebruik van gemaakt. Hij heeft dan iemand die op het grote orgel speelt en alle andere instrumenten spelen automatisch hun eigen partij mee.
Terug naar huis werden we verrast door steeds slechter weer en het aan boord gaan was al anders. Normaal via de oprit buitenom naar dek 7, nu binnen door het schip via dek 3 naar dek 7. Buspassagiers in de bus blijven en zo aan boord van het schip de “Pride of Rotterdam” en dat allemaal vanwege die wind. Dat beloofde wat. Veel motorrijders die hun motor vast hebben gezet op de manier van de steward. Ik niet, ik hou vast aan mijn manier, om elke voorvorkpoot een band schuin naar opzij naar voren en een band van de middenbok naar het voorwiel, de RT staat dan als een huis. Onze voorrijder Rob werd s’ nachts bij de motoren geroepen omdat er een aantal waren omgevallen en zijn motor een deuk in de koffer had op gelopen. De motor van Jan was ook gevallen met lichte schade aan het windscherm. Er was een automobilist die zijn auto niet in een versnelling en niet op de handrem had gezet de gevolgen laten zich niet moeilijk raden. Tijdens de overtocht heeft deze auto heen en weer staan jutteren met als gevolg 4 auto’s met schade. Volgens velen was het ruw weer maar ik vond het best meevallen, omdat er weer s’ nachts gevaren werd kwam van slapen door dit alles weinig terecht dus we kwamen doodmoe aan in Nederland. Maar, we konden terug kijken op een mooie week en hebben met enige spijt afscheidt van elkaar en de buspassagiers genomen. Met dank aan Ludo van Motoerit werd een fijne week afgesloten.
Ben Boom
De reis naar Hull speelt zich af in de nachturen en aangezien het rustig weer is slapen we en komen uitgerust in Engeland aan. Controle van papieren en dergelijke is snel gedaan en we kunnen aan de reis beginnen. We, dat zijn twee reisgenoten Jan en Els op een Yamaha FJR 1300AS, IJsbrand en Dea met een BMW GS. Els de hele reis achterop bij Jan, Dea die wacht het weer af en gaat dan bij droog weer bij IJsbrand achterop en natuurlijk onze onvolprezen toergids Rob ook op een BMW GS, de voorrijder van Motoerit. Verplichtingen zijn er niet maar we besluiten om gezamenlijk de eerste tocht te maken naar het hotel zodat we onder begeleiding even aan het links rijden kunnen wennen. Je weet maar nooit. Dat Dea een goede keus heeft gemaakt blijkt aan het eind van de eerste dag, toen viel er een regenbui die zijn weerga niet had maar het was de enigste bui van de hele week dus we mochten niet klagen. Per dag zijn er routes gemaakt van ongeveer 200 km over de meest interessante wegen, hellingen van 21% hebben we genomen. Je komt dan op wegen die normaal niet worden opgenomen en uitzichten op het landschap bieden die adembenemend zijn. De door Kenny geplaatste nieuw veren op de RT kwamen hier uitstekend van pas. De hotels die Motoerit gebruikt tijdens haar reizen zijn zonder uitzondering van goede klasse en heb je er niets te klagen. Mooie kamers met vriendelijke en behulpzaam personeel maken het verblijf erg aangenaam om van de voorgeschotelde spijzen maar te zwijgen.
Peak-district en Wales zijn bij velen van ons goed bekend, het is er heerlijk rijden met veel bezienswaardigheden met mooie wegen, wel is er heel veel controle op je snelheid. Soms heb je pech en ligt er een berg grind vanwege werkzaamheden aan de weg, dat betekent extra goed opletten. Maar we zijn zonder ongevallen en maar 1x omvallen (ik heb weer een paar krasjes extra op de kofferdeksel) pech heeft niemand gehad. We hebben veel bezienswaardigheden bezocht zodat we met recht kunnen zeggen “we hebben cultuur gesnoven” en zoals bekend is dat er genoeg in Engeland. Bijvoorbeeld die garagehouder die niet alleen een paar prachtige oldtimers in zijn garage heeft staan maar ook een compleet automatisch orkest inclusief het enigste automatische drumstel in de wereld, verbazing wekkend om te zien hoe een accordeon hoog aan de muur hangend met het orkest meespeelt en er wordt tijdens bruiloften en partijen druk gebruik van gemaakt. Hij heeft dan iemand die op het grote orgel speelt en alle andere instrumenten spelen automatisch hun eigen partij mee.
Terug naar huis werden we verrast door steeds slechter weer en het aan boord gaan was al anders. Normaal via de oprit buitenom naar dek 7, nu binnen door het schip via dek 3 naar dek 7. Buspassagiers in de bus blijven en zo aan boord van het schip de “Pride of Rotterdam” en dat allemaal vanwege die wind. Dat beloofde wat. Veel motorrijders die hun motor vast hebben gezet op de manier van de steward. Ik niet, ik hou vast aan mijn manier, om elke voorvorkpoot een band schuin naar opzij naar voren en een band van de middenbok naar het voorwiel, de RT staat dan als een huis. Onze voorrijder Rob werd s’ nachts bij de motoren geroepen omdat er een aantal waren omgevallen en zijn motor een deuk in de koffer had op gelopen. De motor van Jan was ook gevallen met lichte schade aan het windscherm. Er was een automobilist die zijn auto niet in een versnelling en niet op de handrem had gezet de gevolgen laten zich niet moeilijk raden. Tijdens de overtocht heeft deze auto heen en weer staan jutteren met als gevolg 4 auto’s met schade. Volgens velen was het ruw weer maar ik vond het best meevallen, omdat er weer s’ nachts gevaren werd kwam van slapen door dit alles weinig terecht dus we kwamen doodmoe aan in Nederland. Maar, we konden terug kijken op een mooie week en hebben met enige spijt afscheidt van elkaar en de buspassagiers genomen. Met dank aan Ludo van Motoerit werd een fijne week afgesloten.
Ben Boom
