De routes zijn beschikbaar op aanvraag. Uit ervaring hebben we ondervonden dat wanneer je richting het zonnige Zuiden gaat je met de daar heersende temperaturen andere kleding aan moet hebben om toch verantwoord gekleed te rijden. Wij hebben daarom zomerbroeken met ventilatie van Difi aangeschaft en motorjacks van Machna waarvan de kraag en een deel van het voorpand kan worden afgeritst, de waterdichte voering eruit kan worden geritst zodat er een goed ventilerend en beschermend motorjack over blijft. We zijn onze vakantiereis op zondag 29 mei 2011 begonnen vanuit onze woonplaats Dordrecht. Van daar zijn we naar Dusseldorf gereden waar we met de auto/motor trein naar Alessandria zullen reizen. Aangekomen in Dusseldorf waren er nog niet veel motorrijders maar naar gelang het tegen het laad tijdstip aan liep kwamen er steeds meer. Bij het in inchecken kreeg iedere motorrijder 4 korte textiel banden die je zelf aan de motor moesten bevestigen hieraan werden dan weer de spanbanden bevestigd. Bij het op de trein rijden van de motor is het raadzaam om een helm te dragen want het is er zo laag dat ik meerdere malen mijn helm heb gestoten tegen de balken van het bovenliggende autodek. Als je op de aangewezen plaats bent aangekomen moet je de motor op de zijstandaard zetten, zij maken dan de spanbanden vast, mijn ervaring is nu dat het toch wel raadzaam is om er bij te blijven totdat zij de motor komen vast zetten.
Mijn vrouw Joke die altijd als mijn trouwe duopassagier mee reist moest tijdens het laden op het platform blijven wachten, waarna je samen naar het aangewezen perron gaat om daar op trein te wachten. Wij hadden een coupe waar je met zes mensen in zit en ook in stapelbedjes drie boven elkaar slaapt, wij hadden het geluk dat we er maar met z’n vieren in zaten en sliepen. Onderweg stop je 1 keer in de buurt van Frankfurt daar stapten nog meer passagiers in en werden er extra autotreinstellen aangekoppeld. Rond 07.30 kwamen we aan in Alessandria en na een uurtje stonden we plotseling in het drukke Italiaanse verkeer. Op deze manier naar het zuiden reizen is ons goed bevallen. Als je de financiële kant bekijkt kan het denk ik ook wel uit want over die afstand maak je toch ook al gauw 1 overnachting plus eten en brandstof, in ieder geval vonden wij het een goede oplossing voor de heen of terug reis. Ik had een route gepland die ons die dag ongeveer 25 kilometer ten zuiden van Pisa zou brengen naar een B&B in het plaatsje Parrana San Giusto. Dit kwam neer op een rit van totaal 290 kilometer waarvan een deel over wegen door het binnenland en daar waar het minder interessant was over de tolwegen wat weer lekker op schoot. We zijn nog even bij de scheve toren van Pisa langs gereden maar het was er erg druk en warm.
Na de fototshoot zijn we doorgereden naar de door ons geboekte B&B die boven in de toscaanse heuvels ligt. Het was er prima voor elkaar zelfs met een zwembad wat voor heerlijke verkoeling zorgde.
Wij hadden daar twee overnachtingen gepland zodat we ook nog een dagje kon rondkijken in Siena, de rit ernaar toe was helemaal binnendoor en erg leuk om te rijden. Siena zelf was ook de moeite waard met natuurlijk het beroemde plein “il Campo” waar jaarlijks de paardenraces worden gehouden.
De volgende dag stond 235 kilometer gepland naar Civitavecchia waar we aan boord zouden gaan van de ferry die ons naar Olbia op Sardinië zou brengen. De afvaart was gepland om 15.00 maar omdat de ferry later dan gepland aankwam vertrokken wij ruim een half uur later.
Op de boot moest de motor op de zijstandaard staan en heb ik hem zelf met een stuk touw aan de zijkant vast gemaakt. Wij hadden voor de overtocht ligstoelen gereserveerd maar achteraf was dit niet nodig want je kon die vrij pakken en gebruiken. Helaas waaide het tijdens onze 5-uur durende overtocht zo hard dat we eenmaal op volle zee niet lang hebben kunnen genieten van de zon en moesten we naar binnen. De aankomst in Olbia zou om 20.00 zijn maar vanwege de vertraging en het slechte weer onderweg konden we uiteindelijk pas om 21.00 van de boot rijden. Hierna hadden we nog een rit van 70 kilometer voor de boeg in het donker over de slingerwegen op Sardinië waar reflectie paaltjes en wegbelijning langs de weg regelmatig ontbreken. We hebben de rit gemaakt met alle verlichting aan die ik op de motor maar ter beschikking had. We kwamen rond 22.45 aan bij Camping Baia Blu la Tortuga in Pineta di Vignola Mare. Via Eurocamp hadden we daar een stacaravan gehuurd en dat was allemaal prima voor elkaar, compleet met een uitgebreid linnenpakket.
Alles lag keurig op ons te wachten, zelfs een fles wijn. Aangezien we vroeg in het seizoen waren was het nog lekker rustig op de camping. Het strand ligt aangrenzend aan de camping. In totaal zijn we tien dagen op Sardinië gebleven en hebben een aantal zeer mooie rondritten gemaakt die ik hier onder zal beschrijven, op verzoek zijn ze ook beschikbaar. Start & Eind punt voor al deze ritten is Camping Baia Blu la Tortuga, Pineta di Vignola Mare. De wegen op Sardinië zijn over het algemeen prima te berijden. De door Mapsource opgegeven rijtijden komen meestal niet overeen met de werkelijkheid, aangezien er haast geen recht stukje weg is en het ook nog eens op en neer gaat. Tevens zijn de door ons gereden routes geen scheurneus routes, we rijden regelmatig over kleine mooie bergweggetjes en komen zo op heel verrassende plaatsen uit.
Beschrijving van de rondrit op Sardinië naar het schiereiland Stintino en naar de kustplaats Alghero. Afstand 323 Kilometer, tijdsduur circa 6 uur. De route gaat over de kustweg naar het schiereiland waar het plaatsje Stintino ligt. Helaas moet de plaats Porto Torro hierbij worden gepasseerd en dat is geen bijzonder mooie plaats. Voor Stintino ligt het mooie strand La Pelosa, wij hebben het niet gezien maar misschien lag dat aan het droeve weer wat wij op dat moment hadden. Het plaatsje Stintino viel ons wat tegen. Vervolgens zijn we omdat het toch ook in de zelfde hoek ligt gelijk door gereden naar Alghero waar een mooi groot strand is en de plaats zelf is ook de moeite van het bekijken waard. De terugweg is gewoon de snelste weg terug helaas via de drukke stad Sassari.
Beschrijving van de rondrit op Sardinië rond de plaats Tempio Pausania & de Monte Limbara op 1362 Meter. Afstand 134 Kilometer, tijdsduur circa 2.45 uur. Eerst langs de kustweg naar het zuiden om vervolgens af te buigen naar het binnenland richting Tempio Pausani. Vandaar zijn we over een goed begaanbare weg met vele haarspeldbochten langzaam omhoog geklommen naar de top van de Monte Limbara. Als het zicht helder is kun je prachtig uitkijken over de regio. Iets onder de top is er een klein kapelletje te bezichtigen en via een iets smallere maar goed begaanbare weg is de top van 1363 meter te bereiken. Boven aan de top is het niet echt bijzonder mooi aangezien er allemaal zendmasten staan, maar het uitzicht is prachtig. Vervolgens via het plaatsje Luras binnendoor terug naar de camping.
Beschrijving van de rondrit op Sardinië langs de Noordkust naar Palau en Porto Cervo via St Teresa Gallura. Afstand 158 Kilometer, tijdsduur circa 3,5 uur. De rit begint naar het haven plaatsje St Teresa Gallura waar vandaan ook de ferry naar Corsica vertrekt, het is er gezellig druk, daarna gaat de route over de kust weg met vele mooie uitzichten over de zee naar Palau. Even voorbij Palau is er de mogelijkheid om naar de Capo d’Orso ( door de wind in de rotsen gevormde kop van een beer ) te gaan. De route gaat vervolgens door het plaatsje Cannigione dan rond de Golfo di Arzachena te rijden en het strand Baia Sardinia aan te doen. Dit is een mooi zandstrand met azuurblauwe zee waar heerlijk kan worden gezwommen. Indien de tijd te kort is om de route af te maken i.v.m. bezoek aan verschillende locaties is het mogelijk om na het plaatsje Cannigione de weg SP 13 te nemen naar Arzachena en daar de route weer op te pakken terug naar het start/eindpunt. Op een later tijdstip kan je de rit vervolgen middels de route Baia Sardinia - Porte Cervo.
Beschrijving van de rondrit op Sardinië naar Baia Sardinia & Porto Cervo. Afstand 146 Kilometer, tijdsduur circa 3 uur. De route gaat ook nu weer gelijk het binnenland in om over te steken naar de Oost kust waar het de route Palau & Porto Cervo weer vervolgt en het mooie strand Baia Sardinia aan doet waar kan worden gezwommen.
Vervolgens gaat het naar de mondaine plaats Porto Cervo waar bij de haven tegen betaling kan worden geparkeerd en er mogelijkheid is om rond te wandelen. Onderweg zijn er nog een aantal prachtige uitzichten over zee waarna de route wederom door het binnenland terug gaat naar het start/eindpunt.Beschrijving van de rondrit op Sardinië door het binnenland van Noord Sardinië. Afstand 203 Kilometer, tijdsduur circa 3,5 uur. Een zeer afwisselende route die eerst een stuk langs de kust naar gaat en dan afbuigt naar het binnenland om daar de bergen in te gaan naar het zuiden.
Vervolgens gaat het rond het Lago del Coghingas waarna het weer naar het noorden gaat om langs Tempio Pausania naar het noordelijkste punt van de route te gaan, Arzachena. Hierna gaat het dan binnendoor terug naar Camping Baia Blu la Tortuga.
Op Zaterdag 11 juni moesten wij afscheid nemen van Sardinië om onze vakantie voort te zetten op Corsica.
Daarvoor hadden wij de ferry geboekt van St Terese Gallura naar Bonifacio, als het helder weer is kan je daar vandaan Corsica zien liggen. Het is dan ook maar een overtocht van een uurtje varen. Vanaf zee is prachtig te zien hoe Bonifacio op de rand van de rotsen haast boven zee is gebouwd.
Vanuit Bonifacio gaat het over een redelijk rechte weg die flink opschiet naar Porto Vecchio. Daar zouden we volgens de door mij gemaakte route naar Solenzara rijden om daarna via de Col de Bavella naar Ajaccio te gaan. Helaas dacht mijn Garmin daar stiekem anders over en voor dat ik er erg in had zat ik op de D 368 die via een prachtige weg met vele haarspeld bochten de bergen in voert naar een hoogte van 1064 meter . Daar we ontdekken we nog een stuwmeer,daar boven was het wel koud dus gauw verder. Vervolgens gaat het naar het dorpje Zonza, waar de Garmin dood leuk zegt dat we dan de Col de Bavella nog wel even naar boven en terug kunnen rijden. We zijn daar ooit in een ver verleden al eens boven geweest met de auto en het enige wat ik me daar van kan herinneren is dat het kaal en koud was. Op dit moment kunnen we al zien dat de top van de Bavella helemaal in de wolken is gehuld dus besluiten we om die deze keer maar te vergeten. We rijden verder naar Ajaccio over een prachtige weg die zich helemaal door de bergen slingert en uiteindelijk bij Petreto-Bicchisano op de D 196 uit komt, dit is een hoofd weg richting Ajaccio. Om Ajaccio is het als bij elke grote plaats druk, hierna vervolgt de kustweg zich als een slingerend slang langs de kust. We hebben zicht op mooi e stukken kustlijn en de blauwe Middellandse Zee. Bij het plaatsje Sagone hebben we een appartementje gehuurd via Belvilla, na enig zoeken hebben we het gevonden en zit onze reisdag er op, na 180 kilometer en 5 uur rijden op Corsica.
De komende week is dit onze thuisbasis, Lekker genieten van zwembad, zon, zee en strand en natuurlijk de omgeving op de motor verkend. Het verslag van de gemaakt ritten staat hieronder en de routes in Mapsource zijn op aanvraag beschikbaar. De wegen op Corsica zijn over het algemeen prima te berijden maar de door Mapsource op gegeven rijtijden komen meestal niet overeen met de werkelijkheid aangezien er ook op Corsica haast geen recht stukje weg te vinden is en het ook nog eens op en neer gaat.
Beschrijving van de rondrit op Corsica ten Noorden van Sagone. Afstand 156 Kilometer , tijdsduur circa 2,50 uur. De rit gaat eerst over een brede mooi glooiende kust weg via Corteze naar Piana met verschillende fraaie uitzichten over zee, hierna wordt de weg smaller maar beslist niet minder interessant .Na Piana zijn er prachtige uitzichten over de kustlijn en rode rotsformaties met uitzonderlijke vormen ( hier kan je het beste de motor ergens parkeren en een stuk te voet verkennen want op elke hoek is wel een foto moment),
hierna kan je besluiten om naar beneden te rijden naar de haven en strand van het plaatsje Porto. 
Hierna vervolgt de route naar het dorpje Ota en vervolgens naar Evisa via een weg wat vroeger de enige verbinding hiermee was. Na Evisa ga je over een 1101 meter hoge bergpas naar het dorp Muras om volgens over een smal bergweggetje naar het volgens de boeken verlaten maar inmiddels al weer gedeeltelijk bewoonde bergdorpje Muro te rijden. Vervolgens gaat het verder over dit bergweggetje wat niet snel gaat maar het is zeer de moeite waard want de vergezichten en afgronden zijn werkelijk adembenemend. Langs kleine bergdorpjes gaat het richting de D125 die je weer naar de kustweg brengt en terug naar Sagone.Gezien de staat en het aantal bochten van de te rijden wegen klopt de door Mapsouce aangegeven tijd beslist niet en moet hier meer tijd voor uit getrokken worden.Beschrijving van de rondrit op Corsica naar Ajaccio en zuidelijke lus . Afstand 157 Kilometer , tijdsduur circa 2.30 uur. Vanuit Sagone langs de heerlijk slingerende kustweg richting Ajaccio, even om de stad heen en dan een klein weggetje, dat heel langzaam om hoog kruipt de bergen in met mooie vergezichten en redelijk goed wegdek. Daarna een mooie slingerende weg weer terug naar beneden om dan afwisselend over brede en smalle bergweggetjes via een omweg terug te rijden naar Ajaccio. Via de kustweg weer terug naar het appartement in Sagone.
Beschrijving van de rondrit op Corsica ten Oosten van Sagone. Afstand 63 Kilometer , tijdsduur circa 1 uur. Vertrek vanuit het plaatsje Sagone om daarna gelijk langzaam omhoog te gaan richting Evisa over de D70. Bij Vico afslaan en een smal bergweggetje op richting Arbori en Ambiegna waarna je aankomt bij Calcatoggio. Dit deel van de route voert over op de kaart witte bergwegen, die goed begaanbaar zijn en waar je regelmatig los lopend vee zoals koeien, varkens en geiten tegen kan komen. Hierna kom je weer op de kustweg D81 uit die je weer naar Sagone brengt.
Na een verblijf van een week op Corsica met heerlijk weer en prachtige rondritten moeten we helaas afscheid nemen en besluiten dat dit kleine eiland zoveel moois te bieden heeft dat we hier binnenkort beslist nog eens naar terug gaan.We besluiten ons verblijf dan ook met de rit van Sagone naar de haven van Bastia waar onze ferry vertrekt. Het blijkt een prachtige rit te zijn waarvan we het eerste deel al eerder hebben gereden n.l. over de D70 naar Vico en dan vervolgens over de 1101 meter hoge Col de Sevi naar Evica waarna de weg zich slingerend door het bos omhoog werkt over de D84 naar de 1476 meter hoge Col de Vergio.
Hier heb je een mooi uizicht over het binnenland. We vervolgen onze weg geleidelijk naar beneden om dan in de Scala di Regina uit te komen. Dit is een prachtige kloof waar je doorheen rijdt , wat is het hier toch prachtig, woest met diepe ravijnen met kale bergen waarop nog een heel klein beetje sneeuw ligt. Zo heerlijk koel als het boven op de Col was zo warm is het in de kloof. Door de warme wind loopt de temperatuur al snel op naar een oncomfortabele 33 graden. Uiteindelijk komt er aan al dat moois een eind en komen we uit op de N193, die rechtsaf naar Corte gaat en terug naar sagone en linksaf naar Bastia en de boot gaat. Met pijn in ons hart nemen we deze afslag en gaan verder naar Bastia. Dit deel van de reis is noodzakelijk maar niet bijzonder fraai helemaal als we dichterbij Bastia komen. We arriveren ruim op tijd voor de aankomst van de boot.
De ferry is deze keer op tijd in Bastia en vertrekt zelfs een paar minuten te vroeg. Gelukkig is het prachtig weer onderweg en kunnen we tot Genua op het bovendek in de ligstoelen van het zonnetje genieten,
maar de geplande aankomst tijd in Genua gaan we wederom niet halen want we moeten voor de haven van Genua blijven rond dobberen tot er twee andere ferry’s zijn vertrokken voor wij naar binnen mogen varen. Na een vertraging van iets meer dan een half uur rijden we even na half negen van de boot en gaan we onderweg naar ons B&B, op een uur rijden boven Genua. Het weer boven Genua ziet er niet bijzonder goed uit met veel donkere en laag hangende bewolking, nu maar hopen dat we het droog houden. Uiteindelijk bereiken we droog en veel later dan verwacht ons B&B. Het is een prachtig verbouwde boerderij in het klein plaatsje Castelnuovo Bormida gelegen tussen de wijnranken in het gebied Piemonte. 
Gelukkig merkt de eigenaar dat we nog niet hebben gegeten en brengt hij ons nog naar een uitstekende pizzeria waar ze op dit late tijdstip, het is inmiddels al na 22.00 nog een prima pizza weten te serveren met een halve liter goede wijn. Na een onvervalste Italiaanse cappuccino als dessert gaan we voldaan terug naar ons onderkomen en genieten van een welverdiende nachtrust. De volgende dag vertrekken we na een heerlijk ontbijt en vervolgen onze reis naar een hotel in Besse waar we al eerder zijn geweest. Besse ligt in Frankrijk op 1500 meter hoogte in de bergen tussen de Alpe d’Huez en de Col de Galibier. Vanuit het B&B in Italië volgen we een route die zich al slingerend over de heuvels tussen de wijnvelden doorvoert met op de achtergrond de met sneeuw bedekte bergtoppen van de Dolomieten. Dit gaat enige tijd en kilometers door tot we in de Po-vlakte belanden, vlak en bezaait met rotondes. Na dit vlakke landschap gaan we weer de bergen in richting Sestriere waar we zonder dat we er erg in hebben op 1000 meter zitten en langzaam al slingerend verder stijgen tot 2070 meter. In de winter is Sestriere een druk wintersport plaatsje maar het is nu redelijk uitgestorven behalve de vele Italiaanse en Franse motorrijders die hier naar boven scheuren.
Je hebt hier een prachtig uitzicht op de omringende bergtoppen, hierna rijden we Frankrijk in tussen de vaak nog met veel sneeuw bedekte bergen, wij zijn hier nu eind Juni en al het smeltwater dat overal als watervallen naar beneden komt is prachtig om te zien. Vervolgens gaat het via Briançon verder richting Le Freney d’Oisans waar we vlak voor rechts afslaan naar Besse. Hier zullen we twee nachten blijven om nog wat na te genieten van het laatste stukje vakantie want hierna gaat het hard richting thuis en het einde van de vakantie. Je kunt hier trouwens ook prachtig in de bergen wandelen. 
De volgende etappe gaat van Besse in Frankrijk naar Blatten bei Naters in Zwitserland, vlak bij Brig. We vertrekken op tijd want we hebben een lange dag voor de boeg met 3 hoge bergpassen en heel veel haarspeld bochten en een rit door drie verschillende landen. Vanuit Besse gaan we eerst onderweg met prachtig zonnig en kraak helder weer naar de Col du Galibier die 2646 hoog is.
We hebben hier vorig jaar al eens gereden maar toen moesten we door de tunnel omdat er op de top nog sneeuw lag en de weg niet begaanbaar was maar nu moeten we over de top want de tunnel is dicht voor onderhoud, je voelt je dan wel heel nietig zo op de top tussen al die bergen, het naar boven rijden geeft ook altijd wel wat spanning want aan vangrails of andere berm beveiliging doen ze hier niet, je kunt zo naar beneden rijden. Na even op de top te hebben rond gekeken maar weer gauw naar beneden naar de volgende Col namelijk de Col de Iseran.
De weg ernaar toe lijkt in eerste instantie vlak en tam maar je begint al op 1000 meter en het eerste stuk gaat zonder scherpe bochten langzaam om hoog tot ongeveer 25 kilometer voor de top, dan wordt het pas echt mooi met om ons heen al die wit besneeuwde toppen.
Ook hier is het niet echt warm en zijn we blij dat we naar beneden kunnen om weer warm te worden. Via Val d’Isere wat er in tegenstelling tot de winterperiode nu verlaten bij ligt gaan we op weg naar de Kleine St Bernardpas. Boven aan gekomen gaan we de grens over naar Italië dan naar beneden richting de St Bernard tunnel . Halverwege de afdaling aan de Italiaanse zijde is een uitstekend restaurant maar helaas was dit net nu wij langs kwamen gesloten wegens een verbouwing. Via de 11,6 kilometer lange St Bernard tunnel komen we weer terug in Frankrijk waar we na een klein buitje regen nog een tweetal pasjes over rijden van 1500 meter, die na passen van 2700 meter niets meer voor lijken te stellen. Hierna passeren we de laatste grens van vandaag, Zwitserland waar we afwisselend een eerst een stuk snelweg en vervolgens over een tweebaans weg rijden. Het laatste stukje gaan we weer omhoog de bergen in naar het dorpje Blatten bei Naters, onze hotel blijkt een prima keuze. Een gemoedelijke sfeer met een prima keuken. 
Vandaag de een na laatste etappe van Blatten bei Naters naar Luxeuil les Bains in Frankrijk. Na een goed ontbijt, gaan we vol goede moed onderweg, het is zwaar bewolkt maar nog wel droog. Vandaag niet te veel onnodige stukken om rijden want de weersvoorspellingen voor Zwitserland zijn niet al te best dus redelijk rechtstreeks naar de eind bestemming . Als eerste zullen we de Grimselpas van2165 over moeten en om daar te komen rijden we eerst door een mooi dal met een slingerende weg waarna we beginnen aan de beklimming van de pas. De Grimselpas is niet bijzonder hoog maar ook de lagere passen hebben zo hun bekoring door de omgeving er van.Na de afdaling gaat het over afwisselend twee- en vierbaans wegen langs de Brienzer & Thunersee naar Frankrijk en door een stukje Zwitserse Jura dat erg leuk rijden was. De gehele dag is het droog op een paar druppels na en de temperatuur ligt toch ook nog steeds rond de 22 graden maar vlak voor onze eind bestemming Luxeuil les Bains houden we het niet droog en krijgen we een fikse donderbui op ons hoofd, aangekomen in ons hotel zien we rond het hotel allemaal dikke hagel stenen liggen die wij gelukkig niet hebben gehad.
Luxeuil les Bains was vroeger een mondain kuuroord maar is zijn oude glorie enigszins kwijt. Het door ons gevonden hotel hoort bij het casino en is heel redelijk geprijsd. De kamers zijn van prima kwaliteit en in het restaurant kun je voor een kleine prijs lekker eten. Al met al een prima plaats voor een tussenstop op ongeveer 600 kilometer van Dordrecht.
Het laatste stuk van de reis gaat nu alleen nog over snelwegen via Epinal en Nany naar Luxenburg waar we nog even goedkoop de tank vol kunnen gooien, om vervolgens dan door de Belgische Ardennen naar Antwerpen te rijden. Tot dan toe hebben we af en toe een spat regen gehad maar nu krijgen we een echte bui over ons heen. Een klein uurtje later zijn we dan bijna een maand later en met ruim 5000 kilometer meer op de teller veilig thuis in Dordrecht . Het enige onderhoud aan onze trouwe tweewieler was een halve liter motorolie.
![[groet]](./images/smilies/motorgroet1.jpg "motorgroet"){kind=small}
